"Kerpiç evler inşa edeceğiz birlikte ve yeni, gerçek bir demokrasi..."

Viranşehir'deyim. 70 evsiz aile ile birlikte kerpiç evler inşa ediyoruz. Anlatmaya başlıyorum. Yoksulların ev ihtiyacı var mı? Var. Burada evler en az 50-70 milyar arası, yeni parayla bin oluyor miktarlar. Yoksulların bu evleri alma şansı var mı? Yok. Orta sınıf bile satın alsa, gelecek yirmi yılını bankalara tahsis ediyor. Yaşamında koca bir ipotek. -Yüce rabbim ömrümü uzun kıl, ipotek borcumu ödemeliyim.- O zaman ne yapacağız? Ev sadece ihtiyaç mı?  Hayır hak. Ne yapmalı? TOKİ benzeri, F tipi cezaevlerini çoğalttığımızda bunu çözecek miyiz? Hayır yalan. Tek çözülen sorun müteahhit bütçesinden başka bir şey olmaz. Bütün o konutları da orta sınıf üstü ya da ipotekli yaşam karşılığında orta sınıf alır. -Şili'de nehir kıyısına çadırlar kurmuşlardı. 15 yıl, 17 yıl her ay ödedikten sonra taksitlerini ödeyemedikleri için dışarı atılmışlardı. Evden atıldıktan sonra iş de bulamıyorlardı. Evsizliklerine değil ödedikleri taksitlere yanıyorlardı.-

Kerpiç evler yapacağız, radikal tekellere ihtiyaç duymadan. Eh insanın başını sokacağı bir yer olacak! Hayır, kerpiç evlerimiz bütün Viranşehir evlerinden daha sağlıklı olacak. Daha güzel olacak. Yoksullar güzel evlere layık. Çünkü kerpiç evler en sağlıklı ve bölge iklimine en uygun evlerdir. Kerpiç ortamın nemini dengeler, çoksa alır azsa verir. Rahat soluk alınır, rahat uyunur. Havanın kirliliğini alır, en az enerji tüketir, kışın sıcak yazın serindir... Avrupa birliğinden para mı aldınız? Hayır. Peki nereden aldınız? Hiçbir yerden. Para kirletir. STK değiliz ki biz, maya kızı onuru inşacılarıyız. Deliyiz. Eh ben de ev istiyorum o zaman? Ee bana ne. Biz kimseye ev dağıtmıyoruz ki. Herkes birlikte yapacak. Peki kaç metrekare? Bilmem birlikte karar vereceğiz. 5 kişilik bir aile ile 15 kişilik bir aile bir olabilir mi? Hep birlikte mi karar verilecek? Evet. Sadece siz değil aile babaları, evin erkekleri, iktidar mümessilleri, kadınlar dahil olacak nasıl bir mahalle istediklerine, onlar karar verecek ve hatta çocuklar katılacak, 6 yaşından büyük, her çocuk konuşacak kendi toplantılarında. İki kale direği mi isterler yoksa kızlar atlama ipleri mi?  Ya da tam tersi mi? Bilmem ki çok geride kaldı çocukluğum ve sınırsızlığım. Milli eğitim mağdurları beyinlerimiz, televizyon malulleri.

"Biz iktidarı değil dans edecek bir yer istiyoruz"

Zapatistalarla birlikteydik. Lacandon ormanlarının kıyısında bir komündü. Her gün önümüzden Meksika ordusu geçiyordu. Yüz civarında oluyorlardı. Yüz civarı jemse kamyonet, tank, jip ve bazen  onlara eşlik eden bir avcı uçağı. Kafamıza pike yaptığında üstümüze gelen namlu ucunu görüyorduk. Önümüzde ki kağıda bir avcı uçağı, çift namlulu mitralyöz yazıyorduk. İşimiz ve gücümüz buydu. Uluslar arası gözlemci olarak oradaydık. Resmi filan değildik. Meksika ordusuna göre dış mihraktık. Zapatista komünün ortasında bir yabancılar komünümüz vardı. Sayılarımız değişiyordu. Bazen iki kişi kalıyorduk bazen on filan oluyorduk. Basklı, Katalan, İtalyan, Kanada'lı ve  Japon yaşayıp gidiyorduk. Aramızda sınırlar filan yoktu.

Kara fasulye, mısır ekmeği yiyorduk. Kahve içiyorduk. Sabah, öğlen ve akşam ve bütün aylar böyleydi. Komün bütün Zapatista komünleri gibi ambargo altındaydı. Ancak komüne birisi geldiğinde yanında Meksika ordusundan kurtarabildiği kadar bir şey taşıyordu. Bir kilo portakal, üç domates ya da bir avuç şeker. Değişiklik oluyordu. Pek umurumuzda olmasa da seviniyorduk.  Bir gün, son bir şeker kalmıştı. Parlak küçük kağıda sarılmış bildiğimiz bir bonbon şekeri. Basklı bir kız arkadaş bunu kime veriyim diye espri yapıyordu. Son şekerdi. Değerliydi. Gülüyorduk. Sonra oradan geçen küçük bir maya kızına verdi. Sonra biz o gün geçen silahların toplam sayılarını toplamaya devam ettik.

"Patika  projesi birlikte üretirken birbirimizi güçlendirerek varolma deneyimidir."

“Patika Projesi” Fethiye’nin Faralya köyünde 5 dönümlük arazide yeşertilen bir proje. Kentleşmeyle gelen koşuşturmaların dışında da bir yaşam olduğunu kendimizi gerçekleştirmek için pek çok seçeneğimiz olabileceğini unuttuğumuz değerleri yeniden hatırlayarak çalışarak üreterek dokunarak koklayarak hissederek yaşayabileceğimizi hatırlayacağımız bir ortam Patika.

Patika’da her yıl çocuklar için yaz kampları yoga kampları modern dans kampları seramik çalışmaları yapılmakta. Alternatif bir tatil yapmak için doğal yaşam anlayışını doğada tatil anlayışı ile birleştirebileceğiniz Patika’da keyifle tatilinizi geçirebilirsiniz. Patika’da isterseniz taş evde tahta evlerde ya da isterseniz çadırlarda konaklayabiliyorsunuz.



Patika Tarihçesi

Patika projesi Erol B. Scott’ın yaklaşık olarak 20 yıldır tasarladığı bir proje. Projenin ilk tohumlarını da 1996 yılında ilk taş evini yaparak atmaya başladı. Permaculture ile ilgili kurslar almaya başlamasıyla beraber ekolojik tasarım ilkeleri doğrultusunda ilk deneyimleri oluşturdu. 1998 yılında ilk çocuk kampı düzenlendi.

Daha sonra yeniden şehir yaşamına geri dönmek zorunluluğu nedeniyle projeye bir süre ara verildi. 2002 yılı sonundan beri yeniden Patika’yı yeşertmeye başlamaya karar vererek 2004 den itibaren çeşitli yapılar yaparak ve bahçe oluşturarak insanların patika projesinde varolmalarını sağlayacak altyapıyı kurmak için yeniden çalışmaya başlandı. Patika 2005 yazından itibaren yaz aylarında çocuklar ve gençlere yönelik eğitim kampları ve modern dans eğitim kampıyla zenginleşerek ve yeşererek kendi “Patika” sında yoluna devam etmektedir.

Herkesin yaşamda bir yolculuğu olduğunu düşünerek diyoruz ki herkesin bir yolu, kendini gerçekleştirdiği bir “Patika”sı vardır.  Bu patikalar zaman zaman başka insanların patikalarıyla birleşirler ve beraber yolculuk edilir. 

Çevreci, müzisyen, sanatçı ve marangoz bir ingiliz olan Richie Sowa Meksika'nın Karayip sahillerinde 1998 yılında bir Yüzen Ada inşa etmiş.

Önce plastik şişeler ağlara dolduruluyor. kontrplak ile bambu kullanılarak oluşturulan taban gövdesinin altına konulan şişe dolu ağlar bu kısmın suyun üstünde kalmasını sağlıyor.

Ardından, karadan alınan kum ve toprak üst kısıma tamamen serilerek çıplak bir ada oluşturuluyor. Richie Sowa, adasını oluşturduktan sonra, onu yeşillendirip kaldığı evi inşa etmiş. 2005 yılında kasırgadan zarar gören adasının yerine yenisini inşa etmeye başlıyor.

Tam 250.000 plastik şişe kullanarak 16-20 metre boyutlarındaki ikinci adasını yapan richie buraya 2 ev ve 3 plaj yapıyor. Üstünde yetiştirdiği ağaçların bazıları 5 metreyi aşan bir yüksekliğe ulaşmış.

Adasını devamlı büyüten Richie eğer başarabilirse dünyayı İngilizce ismi Spiral Island olanbu yüzen adasıyla dolaşmayı planlıyor.

Richie Sowa ve arkadaşları tarafından kurulan Richie Sowa & Spiral Island 2 project web sitesi ile tüm gelişmeleri takip edebilir, birçok video ve fotoğrafa ulaşabilirsiniz.


Richie Sowa (Re)Builds Mexican Island Paradise on 250,000 Recycled Floating Bottles

If you can’t afford to buy your own tropical island paradise, why not build your own? That is exactly what Richie Sowa did back in 1998, from over a quarter-million plastic bottles. His Spiral Island, destroyed years later by a hurricane, sported a two-story house, solar oven, self-composting toilet and multiple beaches. Better yet, he has started building another one! His ultimate goal? To build the island bigger and bigger and finally float out to sea, traveling the world from the comfort of his own private paradise.

The original Spiral Island was (as its successor will be) built upon a floating collection used plastic bottles, all netted together to support a bamboo and plywood structure above. Located in Mexico, the original was 66 by 54 feet and was able to support full-sized mangroves to provide shade and privacy, yet also able to be moved from place to place by its creator as need with a simple motorized system.

An environmentalist to the core, Sowa is also an artist and a musician. More than just the universal dream of an island retreat, Spiral Island is also his vision for low-impact sustainable living. The next version of the island will be built to withstand more treacherous weather than the first and will also be located in a more sheltered part of Mexico’s waters.

On September 7, 2007 the new Spiral Islander social network utility was opened to the public to allow visitors, Spiral Islanders and friends of Richie Sowa to connect and communicate about the history of Spiral Island and to learn more and discuss Richie Sowa’s new Spiral Island. Want more islands? See these 7 Island Wonders of the World from WebUrbanist.

  
Winner: Sustainable Personal Mobility and Mobility-on-Demand Systems
Runner-Up: Dreaming New Mexico
Honorable Mentions: Cycle for Health and Mukuru BioCentres

Buckminster Fuller's prolific life of exploration, discovery, invention and teaching was driven by his intention “to make the world work for 100% of humanity, in the shortest possible time, through spontaneous cooperation without ecological offense or disadvantage of anyone.”

Fuller coupled this intention with a pioneering approach aimed at solving complex problems. This approach, which he called “comprehensive anticipatory design science”, combined an emphasis on individual initiative and integrity with whole systems thinking, scientific rigor and faithful reliance on nature's underlying principles. The designs he is best known for (the geodesic dome, the Dymaxion house, car, and map, and the global electric grid) were part of a visionary strategy to redesign the inter-related systems of shelter, transportation and energy.

After decades of tracking world resources, innovations in science and technology, and human needs, Fuller asserted that options exist to successfully surmount the crises of unprecedented scope and complexity facing all humanity – he issued an urgent call for a design science revolution to make the world work for all.

Answering this call is what the Buckminster Fuller Challenge is all about.